الان وقت این است که عشق و محبت را منتشر کنی،وقتی مرگ ما را لمس می‌کند، در تجربه‌هایی شبیه مثل فروریختن پلاسکو؛سوختن سانچی، زلزله ویا تظاهرات اخیر...این تماشای مرگ دیگری ما را به یاد بی دفاعی خویش برابر مرگ می‌اندازد و بعد ترسی ناخوداگاه ما را در برمی‌گیرد.
ما نمی‌توانیم از مرگ بگریزیم پس ناچار به جستجوی چیزی یا کسی برای جنگیدن و ابراز خشم بر می‌آییم.
این همه پرخاشگری در فضای واقعی و مجازی طی روزهای اخیر نشان دهنده ی ترسیدن ماست.
وقتی دو انسان پخته و معنوی به هم دل می بازند، یکی از بزرگترین پارادوکس های زندگی اتفاق می افتد،
عبارت داغ عشق را بسیار در اشعار و قصه های فارسی شنیده ایم حال ببینیم این عبارت از کجا آمده است.
در گذشته مردان ایرانی زمانی که عاشق زنی می شدند، برای نشان دادن اثبات عشق خود به معشوق بخشی از بدن خویش را با آهن تفته داغ می کردند تا به این وسیله به معشوق خود نشان دهند که آتش عشق دلشان از آتشی که بدن آنها را می سازند داغ تر و سوزان تر است.
در اینجا بد نیست بخشی از توصیف سیاح معروف فرانسوی" شاردن" را که در دوره ی صفویه از ایران بازدید کرده است را در این مورد ذکر کنیم :"بعضی از این اسیران محبت، دارای داغ عشق در بدن و مخصوصاً بازوان خویش هستند. این داغها که با آهن سرخی بر بدن عشاق به وجود آمده و عمق جراحت آنها به ضخامت یک سکه ی بزرگ و درشت می باشد و نشانه ی آن است که آتش و آهن در مقابل آتش عشق عشاق در حد هیچ است و معمولا این داغ ها را زمانی که از خود بی خود هستند بر بدن خویش می زنند. عاشقی که داغش بیشتر باشد نشانه ی آن است که، آتش عشقش بیشتر تجلی خواهد کرد."
عنوان: عبارت داغ عشق را بسیار در اشعار و قصه های فارسی شنیده ایم
منبع: هوش شنوا
